Wody mineralne Polanica Zdrój

Pierwsze wzmianki o polanickich źródłach pojawiają się w 1625 r., wspomniał o nich Georgius Aelurius w kronice Ziemi Kłodzkiej z 1625 r.

W 1827 r. Istniało pięć źródeł wody mineralnej, ale wykorzystano tylko uzdrowiska „Józef” i „Jerzy”. Od 1903 r. przeprowadzano wiercenia w Polanicy-Zdroju. Pierwszy sukces osiągnięto w maju 1904 r., Przy dużej wysokości 5 m, tryskała woda zwana później „Wielka Pieniawa”. Pod koniec listopada wykonano wiercenie „Pieniawa Józef”. Po wywierceniu „Wielkiej Pieniawy” i „Charlotty” zniknęły wszystkie dotychczas eksploatowane źródła, z wyjątkiem starego „Józefa”.

Polanica została uruchomiona bez żadnych problemów. Rozlewnia działa sezonowo, ale wydajność systematycznie rosła. W 1949 r. zainstalowano nową linię produkcyjną, w następnym roku uruchomiono rozlew wody leczniczej „Wielka Pieniawa”, produkując 2,4 mln butelek. Od 1969 r. Istniały trzy linie rozlewnicze z 51,6 mln butelek Staropolanki i 1,6 mln butelek Wielkiej Pieniawy.

Obecnie rozlewnia przy ul. Zakopiańska produkuje wodę mineralną „Staropolanka” z ujęcia „Pieniawy Józefa” i wody „Wielka Pieniawa” pozyskanej ze Źródła o tej samej nazwie. Druga rozlewnia Polanicy przy ul. Warszawskiej butelkuje wody „Staropolanka 2000” ze źródła P-300.